L'alternancia que nun fue

 

Defín el diccionariu de la Llingua asturiana a l’alternancia como aición y efeutu d’alternar o alternase, y, si lo aplicamos al ámbitu de la política y los partíos del ramu, infiérese fácilmente que se produz o manifiesta colos cambeos na gobernanza nos estremaos niveles o escalones de la  nación; esto ye, el municipal, el rexonal y el nacional.

Ye, amás, xunto al pluralismu, la pluralidá na representación política que tien nel partíu únicu al so antónimu, la clave de los sistemas políticos modernos, o a lo menos talo como lo entendemos n’Occidente. Ensin estos dos componentes ye difícil falar de democracia, y, na medida que se reduz dalgún de los dos, asistimos a un deterioru proporcional de la calidá del colectivu social nel qu’esto se produz.

A mayor pluralidá mayor representatividá, llimitaciones del sistema eleutoral aparte, y, a mayor alternancia nel poder, mayor vivacidá del texíu social y de la so sensibilidá política. En sentíu contrariu, cuando se reduz la pluralidá, y tamién l’alternancia, pudiera pensase que mos atopamos énte sociedaes faltes del nerviu social qu’impulsa a les naciones.

Asturies paez evolucionar como un casu paradigmáticu. Nos distintos ámbitos les coses tienden, non yá al inmovilismu, a la petrificación. Xixón ye socialista, Uviéu conservadora, les Cuenques ente comunista y socialista, y d’ehí casi que nun se sal. Asturies, inclusive nel nivel municipal, tradicionalmente nerviosu, paez anclase na tradición del votu, con delles esceiciones. Pero no rexonal paez sofrir un ciertu procesu de momificación.

Hasta va bien pocu yera Andalucía la campeona del inmovilismu en rellación cola alternancia, pero, Asturies ye anguaño la qu’alza’l pendón d’esi bandu casi medieval. Namái dos curties incursiones del conservadurismo, Marqués y Cascos, qu’acabaron malamente, supusieron intentos de romper esa nidia tendencia rexonal. Y ehí siguimos.   

Esta oportunidá nueva poca novedá aporta. La rexón va siguir sumida nel so lentu y, aparentemente, imparable amostalgar; incapaz, como les urnes manifiesten, de tomar decisiones que puedan suponer salise de lo cotidiano, nun vaya a ser que mos llevemos un sobresaltu.

El ciclu nuevu  va trayenos más de lo mesmo. Una avieyadura progresiva, una fuyida de la xente mozo con preparación pa buscase la vida fuera de la rexón, unes comunicaciones costosísimes haza la capital, un mediu agrariu que más que desasistíu atópase perseguíu, una Llingua usada únicamente como bandiera oportunista nel casu de que faiga falta, un espliegue de la industria eólica naquelles comarques que l’ausencia de votantes dexa desprotexíes, y, en fin, un rosariu d’anuncies o promeses que nun acaben de realizase. Ye lo qu’hai, y lo qu’eleximos.

Raúl Suevos

A 28 díes vencíos de mayu de 2023

Torna en castellán en repdiv.blogspot.com