Anda’l personal espantáu col asesinatu d’un candidatu
presidencial na campaña ecuatoriana. Anque nun deberíen sosprendese pues ye
daqué relativamente frecuente per aquelles tierres. Un atentáu semifallíu dio-y
el triunfu al entoncenes opositor Bolsonaro. Ye lo qu’hai.
En frente de casa hai un puestín d’arreglos testiles qu’agora
rexenta una rusa, pero qu’abrió va venti años doña Manolita, una ecuatoriana
qu’aportó acá pa cuidar vieyos, fuyendo del enguedeyu montáu por Lucio Gutiérrez
nel país, pero qu’aina vio’l nichu económicu, y, col so remangu, bon facer y muncho
trabayu, fízose poco menos qu’imprescindible nun barriu nel que yá casi naide
sabe coser un dobladillu o axustar unos pantalones.
Col ésitu del tallerín pudo trayer los fios, y too paecía dir
bien, pero la mayor nun tevo otra ocurrencia qu’echase un refrescu, ecuatorianu,
embarazase, y colar cola so familia pal Ecuador, naquel periodu d’espeyismu que
foron los años primeros de la presidencia de Rafael Correa, anguaño fuyíu y
esiláu en Bélxica como Puigdemont; cuando xirgaben los dólares colos precios
disparataos del petróleu y taba de moda’l socialismu del sieglu XXI de Chávez.
Doña Manolita, dempués de mumcho cavildar, decidió tornar a
la so tierra. Un país que, dende entoncenes, enfila una cuesta abaxo para lo
que nun paez cuntar con dalu tipu de frenu, y nel que, l’asesinatu a manes de dalgún
de los cárteles de la droga qu’enseñoreen el país, del candidatu Villavicencio,
namái supón un pasu más. Enquivocóse doña Manolita.
L’oxetivu básicu d’un gobiernu, dicen los espertos, consiste n’aprovir de seguridá física y económica a la ciudadanía. Sobro estos dos
pilares vanse amestando otros, como puede ser la educación, la sanidá, la
defensa, etc. Pero dalu d’estos s’algama sinon s’aseguren los primeros.
Si tomamos el riu Bravo, tantes vegaes recriáu nes películes
del oeste, como llende iberoamericana, reparamos que ye poco menos qu’imposible
atopar un país nel que s’algamen los dos oxetivos básicos. Entamando pel sangrientu
México, siguiendo pola siempres nel alambre Centroamérica, au Bukele pacifica
al coste de los drechos humanos, o la antaño exemplar Costa Rica, güei pastu
tamién de la violencia. Pa continuar, ensin necesidá d’entrar en detalles en
Colombia, col so presidente Petro acosáu polos narcodolares; pa llegar a esti Ecuador,
camudáu en centru distribuidor de la droga de los sos vecinos Perú y Bolivia,
dos exemplos más qu’añedir. Y asin tol continente, incluyendo Arxentina y
Chile, colos sos particulares problemes, y corriendo un tupíu velu sobro los
casos de Cuba, Venezuela y Nicaragua, pa evitar l’ascu.
Raúl Suevos
A 13 díes vencíos d’agostu de 2023
Torna en castellán en repdiv.blogspot.com
No comments:
Post a Comment