Fo é
Fo ésta una selmana que tevo como pallabra reina a esa institucionalidá que’l diccionariu mos diz que ye la “cualidá d’institucional”, colo que mos quedamos igual. Y pa institucional dízmos que ye lo “perteneciente o rellativo a una institución o a instituciones polítiques, relixoses, sociales, etc.”, colo que mos pon énte un caxón de sastre nel que caben abondo d’aiciones, omisiones, cargos, puestos, etc. Vamos, qu’institucionalidá, básicamente, namái requier qu’haya una institución pel mediu, nel grau y la situación que seya.
Como nun quiero dexar l’asuntu metanes semeyante borrina, voi dexar constancia de que’l xestu d’institucionalidá que más m’impresionó fo’l recibimientu que’l presidente italianu, Carlo Azeglio Ciampi, dio en 2006 nel aeropuertu de Ciampino, acompañáu por tol gobiernu Berlusconi, antagonista políticu, a los féretros de los carabinieri asesinaos nun atentáu n’Iraq. El so xestu d’imposición de manes y curtia oración énte caún d’ellos, cubiertos pola bandiera d’Italia, metanes la nueche y la frialdá de la pista, conmovióme foderamente, y guardo la escena na mio memoria como expresión máxima de la institucionalidá.
La movida institucional madrilana, anque l’actu nel Supremu yera francamente estáticu, tevo como blancu, más alló del Fiscal Xeneral, puestu él solu nel disparaderu, al xefe de la oposición, Feijoo, que se tien quitao d’enmedio pa nun refrendar cola so presencia lo insólito de la situación. Y punxeronlu a parir dende les files polítiques y mediátiques del gobiernu, señalando la so falta de institucionalidá y, poro, incapacidá pa dalgún día liderar el gobiernu d’España. Ye lo qu’hai.
Al mesmu tiempu, cola Vuelta n’equilibriu inestable poles manifestaciones orquestaes por un etarra y el caldu interesáu de Bildu, sopréndome col ministru d’esteriores abogando pola espulsión del equipu israelita que, aparentemente, xustifica tola bronca al rodiu los ciclistes. Menudu xestu d’institucionalidá el de Napoleonchu.
Equí n’Asturies, el Principáu en plenu tiénse autoexcluyío oficialmente de tolo tocantes a la Vuelta, pola mesma razón, dando otru exemplu de cómo se entiende esa pallabra tan en boga, y, yendo más lloñe, esti lunes, día d’Asturies, y Misa solemne en Covadonga, pues d’eso se trata, día de la Santina, esa que hasta los de esquierdes veneren como símbolu de la rexón, el presidente Barbón, faciendo usu d’esa institucionalidá fará mutis pa nun oyer esa Homilía del señor obispu, esa sí, plena d’institucionalidá, pero que nun ye del agrado de Barbón, nin d’Adriana Lastra.
Institucionalidá, nunca bien definida nin comprendida.
Raúl Suevos
A 6 díes vencíos de septiembre de 2025
Torna en castellán en abellugunelcamin.blogspot.com
No comments:
Post a Comment