John Mccain foi un conocíu y respetáu senador norteamericanu fináu en 2018; yera fiu y nietu d’almirantes de l’Armada norteamericana, y el mesmu foi pilotu de l’aviación naval. Demientres la guerra de Vietnam foi derribáu, feríu, capturáu y tamién torturáu poles fuercies del norte que lu caltuvieron prisioneru seis años demientres los que se refugó a ser lliberáu enantes qu’otros collacios d’infortuniu por ser fiu de quien yera.
Exerció más de treinta años como senador republicanu por Arizona, au yera la máxima y más querida figura política. Enfrentóse nes presidenciales a Obama, énte’l que perdió, pa ser depués derrotáu nes primaries republicanes pol entoncenes advenedizu Ronald Trump, que lu ofendía tachándolu de “perdedor” por habese dexao capturar nel conflictu vietnamita. Los sos enfrentamientos, pola falta de sensibilidá de Trump haza los combatientes norteamericanos, duraron hasta la so desapaición, que pal so funeral y posterior entierru nel cementeriu nacional d’Arlington prohibió espresamente la presencia del mandatariu.
La so viuda, que sigue siendo una prominente figura social y económica n’Arizona, paez tener les coses nidies y na recien campaña decidió anteponer los intereses de la nación a los de los republicanos, el so partíu de siempres, y sofitó claramente al agora elexíu Joe Biden, lo que ensin dulda contribuyó a la derrota del agora perdedor Trump. Un exemplu quiciabes.
N’España paez imposible asistir a esi tipu de comportamientos. Estos díes güeyamos la oficialización de Bildu como partíu aceptable colos sos alcuerdos col gobiernu pal aprobamientu de los presupuestos del estáu, daqué que, per parte del PSOE, nun debería sorprender puesto que yá lo vienen faciendo en Navarra va dalgún tiempu, por más que demientres años, tanto’l doctor Sánchez como otres prominentes figures del partíu, lo descartaren como daqué contrario a la decencia y a la memoria de los asesinaos por ETA. Hai que ver, qué memoria tan mudable.
Na oposición, especialmente nel principal partíu, paez que los ofendieren personal y fonderamente; ye una cacofonía de voces lo que se pue oyer. La indignación paez fundada, a lo menos a min, que demientres años fici decúbitu pronu pa comprobar los baxos del mio coche na vieya Pamplona, paézmelo, anque tantu ruiu nun me da pa escaecer que al felizmente enterráu Bolinaga púnxolu en llibertá’l Partíu popular, o que a la UPyD de Rosa Díez déxaronla sola cuando nel Congresu propunso la ilegalización de Bildu.
Too ye teatru, especialmente cuando les eleiciones tán llonxanes y toos, ensin exceición, presuponen que pa entós too se tendrá escaecío y otres campañes, quiciás yá ensin desinformación gracies a l’aición del gobiernu de nueso, sedrán llevaes a cabu pa empobinar convenientemente el nuesu votu.
Equí les viudes, desgraciadamente, nun tienen la capacidá de Cindy Mccain, nin tampocu siella na executiva del Partíu socialista.
Raúl Suevos
En Xixón a 16 díes vencíos de payares de 2020
No comments:
Post a Comment