Hai un meteoritu rondando perende. Dicen que nunos pocos años, llegáu’l casu, cutiría, en llugar esconocíu entá, sobro la Tierra; y yá tien entamao un baille pequeñu col cálculu de posibilidaes sobro la certidume del impactu o, lo más probable, que pase a unos cuantos miles de kilómetros del nuesu planeta, queríu ya irremplazable.
Esti meteoritu llega con un ciertu retrasu sobro una película, protagonizada por Leonardo Di Caprio, qu’anque a min paecióme perinteresante, la realidá ye que pasó ensin pena nin gloria, tantu equí como nos Estaos Xuníos, au se desarrollaba la trama. Un historia basada nel descubrimientu de la llegada ya impactu seguru d’un meteoritu descomanáu que diba acabar cola esistencia terrestre, y, magar l’esfuerciu del protagonista, asuntu tratáu con indiferencia suicida per tol mundiu, con un mensaxe xeneralizáu pa tratar el tema de “nun güeyes penriba”.
A min, aparte del meteoritu actual, la historia tiénme recordao la intervención, oyía na radio, del nuesu simpar ministru d’esteriores, falando del aconceyamientu que van tener unos cuantos líderes europeos en Paris pa tratar de la situación ucraniana, tres les intervenciones intempestives de Trump y los sos delegaos tocantes col futuru del conflictu.
Y ye qu’oyer al ministrín de nueso, cola so dicción edulcorada, y discursu cargáu de llugares comunes, tan vacíos de conteníu como’l propiu exerciciu del ministeriu pol susodichu individuu, que caltien siempres nes sos intervenciones una actitú tan llambía que, a lo menos no que me toca, provoca l’arrebol de quien lu escucha, cuando non la risión. Ye lo qu’hai.
El señor Albares, nel casu ucranianu, y la afeutación europea del mesmu, paez querer convencenos pa nun güeyar penriba, com’l casu del meteoritu, anque nesta ocasión sedría l’Este más bien. Pero’l tiempu pasa, tien pasao, y, magar les cantidaes económiques descomanaes invertíes nel sofitu a Ucrania, nada se tien fecho nos aspeutos políticos en rellación col Exércitu Européu, o cola so Defensa, mientes el meteoritu Trump s’averaba, y equí esperábase que pasara de llargo, dexándonos tranquilinos con Kamala.
L’elefante yá entró na cacharrería, y nun ta nidio que la xunta convocada pol decepcionante Macron, nin tampocu la qu’al mesmu tiempu se tien nel superáu Conseyu de Seguridá de la ONU vayan a servir pa muncho (nun sirvieron). El meteoritu yá ta equí, como l’otru, el de la ultraderecha, al que tampocu se tien querío ver, y al que, posiblemente, tamién ye tarde pa tratar de parar. Pero’l señor Albares tien una dicción perfeuta, too hai que dicilo.
Raúl Suevos
A 17 díes vencíos de febreru de 2025
Torna en castellán en repdiv.blogspot.com
No comments:
Post a Comment