Sunday, October 16, 2022

Xerardo Iglesias, una realidá cotidiana

 

Reapaeció’l vieyu dirixente políticu estos díes nos medios de comunicación de la rexón. Fíxolo nuna silla de ruedes, que nun deslucía nin llixu la dignidá d’un personax de trayectoria incontestablemente consecuente, daqué práuticamente inesistente na política moderna. Una postración física a la qu’aportó tres accidente llaboral y dello años de falta de cuidaos mélicos, inadecuaos o simple aplicadura de la realidá asistencial na qu’anguaño mos desendolcamos.

Iglesias sucedió a Carrillo al frente del Partíu comunista d’España. Yá en plena escayencia de la organización y de la ideoloxía, posiblemente dexada ensin sofitamientu pol “estáu de bienestar” creáu pol vieyu caudillu, anque esto mui pocos van tar dispuestos a reconocelo, y, afirmalo, cola llei de desmemoria democrática, ye posible que seya susceptible de sanción alministrativa o inclusive penal. Ye lo qu’hai.

Iglesias fizo lo que pudo en Madrid, y dexó’l puesto, yá empobinao l’inventu d’Esquierda Xunía, pa que Xulio Anguita, tamién un personax d’otres dómines y consecuente nos sos actos como Iglesias, tomara’l timón d’una organización baxo asediu del arbíu socialista montáu en Suresnes. De la capital tornó p’Asturies, al so puestu na mina, dalgo inéditu, y supongo qu’irrepetible, qu’a un políticu modernu paecerá-y ganes de dar la nota. Actitues del pasáu ensin dulda.

Al pocu de retomar l’actividá minera sufrió un accidente, con daños pal so llombu, al parecer, daqué que-y produz dolor crónicu, dolor fondu y angustiosu según manifestó, lo que, xunío a la falta d’estudios afayaizos por parte de los facultativos que lu atienden, a la dilatación nel tiempu de pruebes y operaciones, al tratu frio y distanciao por parte de los doctores, convierte la so situación personal nun llargu y penosu camín haza’l calvariu –nun me resisto al chisgu bíblicu- del que trataba de dar cuenta pública énte la Seguridá social carballona. Seguramente nun se lo merez, como tantos otros usuarios de la Sanidá de nueso.

Comentaba Iglesias que tien escrito a munchos estamentos pa dar cuenta de la situación, ente otros a la presidencia del Principao, de quien, magar el so orixe de les Cuenques y la so constante eshibición de bones pallabres nos medios de comunicación, nun mereció recibir nin un míseru acuse de recibu. Tiempos modernos, polítiques modernes.

Nun mos cuenta Iglesias un res de nuevu, anque apurre la so notoriedá pública, pos la nuesa blasonada Sanidá va tiempu que s’esmuce nuna cuesta abaxo que, nestos tiempos de política ficción, ye difícil que pueda detenese. Y mentanto siguimos exportando xeneraciones nueves de mélicos y enfermeres al restu d’Europa.

Raúl Suevos

A 16 díes vencíos d’ochobre de 2022

Torna en castellán en repdiv.blogspot.com

No comments:

Post a Comment