Estos díes caberos tiénse falao abondo sobro los planes del
nuesu presidente de gobiernu pa “controlar” les fake news, los bulos n’español
corriente; si bien la mayoría de los que dende la prensa entraron a analizar l’asuntu
paecen convencíos de que de lo que verdaderamente se trata ye de “controlar” a
los medios, especialmente aquellos que nun son abondo “comprensivos” colos
planes, propuestes, o divagaciones de quien mos preside, y el restu de miembros
del gobiernu.
L’asuntu, el control, vien mal xustificao por una normativa llanzada
na Xunión Europea pa dar publicidá a les entidaes o capitales qu’hai detrás de
los medios, pero guetando fondamentalmente torgar que Rusia, que ye anguaño’l
peligru principal pa toos nós, ensin escaecer a China, s’infiltre en medios asentaos
o financie la creación d’otros nuevos, especialmente nel campu de los dixitales
o electrónicos, au tienen amosao ampliamente que ye un área nel que se
desenvuelven con suficiencia manifiesta.
Nesi campu, el de la desinformación, u operaciones
sicolóxiques si vustedes lo prefieren, anque nel campu militar modernu fálase
del dominiu cognitivu, siempres se tien trabayao, dende mui antiguu, pa tratar
de confundir al enemigu, tamién anque nun haya
guerra declarada, tamién cuando namái se trata d’un enemigu potencial.
Tamién, como ye posible qu’asoceda nel campu español, cuando la contienda ye
política, y ye interna.
Poro llámame l’atención estos días, y confieso que me
confunde, la insistencia de munchos medios nacionales en falar d’asesinaos
cuando se trata de muertos en combate direuto o como victimes collaterales nel conflictu
d’Oriente Mediu, y especialmente si estos muertos lo son por aiciones de les
Fuercies de Defensa Israelíes; y ye que la carga semántica del calificativu
implica toa una aición sicolóxica sobro la mente de quien lo oye.
Desconozo, de xacíu, si esto ye una instrucción de los xefes
de redacción, o si siguen consignes, o suxerencies, de más altes instancies,
pero tantu nel casu de Gaza, como nel de Llíbanu, y ensin escaecer a Irán, mos
atopamos énte un conflictu nel qu’una parte ye un estáu democráticu y de
drechu, colos so defeutos ya ineficiencies, como toos, entamando pol primer
ministru Netanyahu, pero nel otru llau son organizaciones terroristes como
Hezbollah o Hamás, o’l propiu estáu iraní y los so pasdaranes, de tráxica
trayeutoria.
Los estaos democráticos nun asesinen a los sos enemigos, si
acasu los aniquilen, neutralicen, o eliminen, anque en dellos casos, pasao’l
tiempu, eses organizaciones pueden llegar a dictar les lleis del propio país,
como nel nuesu casu. Ye lo qu’hai.
Raúl Suevos
A 3 díes vencíos de septiembre de
2024
No comments:
Post a Comment