El títulu d’esta tribuna ta sacáu d’una frase pronunciada por
un de los lluchadores escontra les llames demientres la recien fola de fueos
sofrida n’Asturies. Anque ye una situación que suel dase en casi toles situaciones
nes que’l llume nos montes ye’l protagonista; si bien, cuando’l vientu ye fuerte
y el tarrén bravu amás de tendíu como nel casu asturianu, la situación pa los
combatientes pue convertise n’absolutamente mortífera.
Una vegada superáu’l tragu, gracies al aportar afortunáu d’unos
llovíos ca vez más arrezquilaes en toa España, y tamién n’Asturies, entramos
nel periodu d’esixencia de responsabilidaes polítiques por parte de la
oposición, yá que lo de terrorismu organizáu nun tien más valir que’l d’una
trola pa salir del afogu momentaneu producíu pola presión del fueu y de la
opinión pública; y, actu seguíu, la promesa de reparaciones económiques y llegales
pel llau del gobiernu del Principáu. Ye lo qu’hai.
Tamos en periodu electoral, de resultaos dubiosos según les
encuestes, y unos y otros vam dedicase a revilvar les áscuares o apagar los
rescaldos, según papel designáu a caun na llexislatura agonizante pero, más
allá d’esi xueu, nesti periódicu tienen dao cuenta oportunamente d’hestorias
como la del ganaderu de les Peñamelleres al que’l llobu mató-y la metada del atayu
que caltenía pa poder iguar un quesu ecolóxicu; o aquel otru mozu de la mesma
zona al que la normativa anguaño obliga a zarrar dos vieyes cuadres per tar nel
cascu urbanu, estruzando’l so mediu de vida. Qué dicir del proyeutu colectivu d’una
de les queseríes más premiaes d’Asturies pa facer quesos ecolóxicos en Somiéu,
que se ve ensin accesu a los fondos europeos pol dictame d’una consultora de
méritos y procedimientos inotos, pero resultaos perxudiciales pa la rexón. Un camín
píndiu y pedregalosu pal agru asturianu.
A esti rosario continuu de noticies humildoses y negatives xúnese
l’actitú d’unos poderes públicos, a nivel rexonal y nacional, faltos de sensibilidá
haza les xentes del campu, con una Llei de montes, agora, fueos mediante, en
boca de casi toos, pero que s’atopa detrás de la conversión de les viesques nuna
bomba d’enerxía térmica esperando namái que dalgún desaprensivu, alloriáu o
aventáu la detone.
Ye posible que, col cambeu climáticu imparable, yá seya tarde
pa dalgunos territorios, pero equí, n’Asturies, entá hai posibilidá de salvar
lo que mos queda, siempres y cuando esista voluntá por parte del poder pa
potenciar el mediu rural. Güei nun se ve.
Raúl Suevos
A 16 díes vencíos d’abril de 2023
No comments:
Post a Comment